kötücül kuşlar tüneği - ramazan arslan

bir sabana varmıyor mu ceyransız
eviçlerinin hatrına düşen
her hikayenin sonu
ellerinde bir nacak yok mu artık dul
saçları kınalı dizlerindeki ağrıyı hatırlamamaya çalışaraktan
doğrulurken ilmek değişirken
bugüne bir el olan kadınların anlatısında
toprak kireç ve doğum sancısı yok mu

hatırlıyorum bu komodini aynayı da
ölü çoktan öldürülmüş bir yüze
artık katlanamamanın kırçıl rengi
aynada küçük sırça parmaklar
bir taze sofranın akşam vakitlerin habercisi

yolla büyüyen otobüsler şehir meydanlarında
en olmayan bir duygu insan tabiatında
acının umudun insanlığımızın ötesinde
bir duyguya kiracı yolcu otobüsleri
ve içinde taş yufka kömür mangal
yolcu otobüsleri

yol düşünce içine insanın
değişir seher ve gurub vakti
değişir şeritle birlik tütün saran el
mavu direklere gerili telde bir yaşmak
yuka kaplarda gurbet mayası
tahammülfersa yüzlerde beliren nursel
sana sana sana inanıyorum
bir sac sıcaklığında yürek
bir çeşme kurnasında dağ önlerinde
dudakların o yorgun kıpraşında
bana yüzler hatırlatan yürek
suyun genzine vuranları
göklerin bulutla sarmalanışını
hayalin cumbasından atılanları
koşar adım yeldirmesine sokan yürek

bitap ses kesik damar soluk beniz
sana üfürülen nefesin içinde
yok yorgunluk
kışın sancısında titreyen yürek
kötücül kuşların tüneği yürek
kırgınlıklarla çarpan çolak yürek
çolak ama tutmaya hazır
hazır tutunmaya tutturulmaya
kızgın o demir mengenesinde inancın

ah ki çatlak ve yırtık kalaydı bu sathın
bilinmez börkün kan pınarlarından geçtiği
acının hangi sofrasında oturur yen bilinmez
bir kayradır bize senden
çırpan sesinden anlamak yarayı
tanrım yüreğin iniltilerine de
yetecek bir işitmek ihsan et
ve palamarlarla bir rıhtım bulunca
alalım yüreğin kan kemik etsiz darasını

içinde onlarca dehliz taşıyan yürek
seni yine bir sac sıcaklığında hissederek
ve o akşam vakitlerini
hatırıma düşen kara yüzlerden bir yüz bilerek
ve çatlak ve mangal ve çolak yanlarım
bir yaban rengine bürünsün diye
mazotu kanla dolu otobüs
beni de taşıyacak
enginlere

ramazan arslan