Çatlak Manzume

Ermenilerden af dilenmesi ile iş bitecek zannedenlerin keyiflerini hangi haberle kaçırabiliriz bilmiyorum.  Özür beyanının arkasından tazminat taleplerinin de meşru bir zemin elde edeceği gayet açık. Peki, tazminatla iş bitecek mi? Pek tabii ki, hayır…’Haksız yollarla ele geçirdiğiniz'(!) topraklardan feragat etmeniz istenecek. Bununla iktifa edilecek mi? Bizde bu genişlik olduğu sürece hiç sanmıyorum. Daha dün Hıristiyan takvimine göre 1989 senesinde Bulgaristan’dan yaklaşık 350.000 Türk’ün sürgün edilmesini hatırlayınız. 800 sene İberik Yarımadası’nda kalmış Müslümanlardan bugün antropolojik bir iz bile yok. Koca yarımadada bir tane cami kalmamış. İstiklal Harbi’ni gözden düşürmek isteyen Türkiye düşmanlarının gizlediği hakikat,  Sakarya Meydan Muharebesini kazanmamış olsaydık Türkiye’nin de Endülüs gibi olacak olduğu hakikatidir. Kestirmeden söyleyelim; Türkiye’de bir milletin yaşadığı ve bu milletin adının, vasfının ne olduğu gayet vazıh bir şekilde tebellür etmez, Türkiye...

Gece karşımızda, pencereleri kapalı iki katlı yetimhanenin cephesi gibi duruyordu. Ertesi gün, ağaçların altında bir kadın bir diken çıkardı ayağının tabanından - bizim her gece üstüne bastığımız o aynı diken. Y annis Ritsos

Yatıyor yüz hatları sert yastıkta solgun ve yadsır gibi durmakta, dünya ve dünya üstüne tüm bilinen onun duyularından koparak ilgisiz yıla tekrar çekildiğinden. Bilmiyorlardı onu yaşarken görenler bütün bunlarla arasında nice birlik var; evet, bu derinlikler, bu çimenler ve bu sular yüzüydü onun, bunlar. Ah evet, onun yüzüydü bütün uzaklar da onu hala isteyen, onu hala arayan; maskesiyse, ürküp can çekişen orda, narin ve açık, yarılan bir meyve sanki havada çürüyüp duran. Rainer Maria Rilke

herifçioğlu sen mişel'de koyuvermiş sakalı neylesin bizim köyü, nitsin mahmut makal'ı esmeri, sarışını, kumralı, kuzgunî karası cebinde dört dilberin telefon numarası bir elinde telefon, bir elinde kesesi uyyy!.. yesun onu nenesi yesun oni nenesi Bedri Rahmi Eyüboğlu

İçinde ben, yalınız ben, zavallı, gülmüyorum.. Oturmuş ağlıyorum, ağlasam da mazurum: Vatan cüdâ gibiyim ceddimin diyârında! Ne toprağında şu yurdun, ne cûybârında; Bir âşinâ sesi yahud bir âşinâ izi var! Sadâma beklediğim aksi vermiyor ovalar. Bileydim ey koca Şark, ey cihânı dûrâ dûr, Senin nerendeki evlâdının nasibi huzur?